Ημερολόγιο 2022

 Κυκλοφόρησε το Ημερολόγιο του ΣΜΕΔ για το 2022

 

Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά, ο ΣΜΕΔ παρουσιάζει σε ημερολόγιο-βιβλιαράκι ένα διήγημα συλλογικά μεταφρασμένο και επιμελημένο, κάτι που θα μείνει στη βιβλιοθήκη και μετά το τέλος της χρονιάς. Το 2018 ήταν το Ένα Όνειρο του Γουίλιαμ Μόρις, το 2019 ήταν Ο Παράδεισος των εργένηδων και τα Τάρταρα των παρθένων του Χέρμαν Μέλβιλ, το 2020 ήταν Η ιστορία της γριάς παραμάνας  της Ελίζαμπεθ Γκάσκελ, το 2021 ήταν Οι καλόγριες του Ρέντχιλ της Κάθριν Λουίζας Πέρκις.* Φέτος, προτείνουμε ένα μάλλον αναπάντεχο διήγημα του Αμερικανού δημοσιογράφου και πολιτικού ακτιβιστή Έντουαρντ Μπέλαμι και ευχόμαστε –όπως πάντα– μια καλή και αγωνιστική χρονιά!

Μπορείτε να προμηθευτείτε το ημερολόγιο από τα γραφεία του Συλλόγου, από αυτοοργανωμένους χώρους και γραφεία σωματείων σε όλη την Ελλάδα και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία, στην Αθήνα και την επαρχία.  (Η ανάρτηση θα ενημερώνεται ανάλογα με τις τοποθετήσεις.)  

 

* Απομένουν μερικά αντίτυπα του Ημερολογίου 2019 (Χέρμαν Μέλβιλ) και του Ημερολογίου 2021 (Κάθριν Λουίζα Πέρκις), καθώς και ελάχιστα συλλεκτικά αντίτυπα του Ημερολογίου 2020 (Ελίζαμπεθ Γκάσκελ). Υπάρχουν επίσης διαθέσιμα αντίτυπα μιας παλιότερης έκδοσης του συλλόγου: Μεταξύ γραφής και ανάγνωσης: Κείμενα για την επιμέλεια. Μπορείτε να τα ζητήσετε (ό,τι προλάβετε) κατά τα παραπάνω. 

Για κάθε ζήτημα σχετικά με τη διακίνηση του Ημερολογίου του ΣΜΕΔ, επικοινωνήστε μαζί μας: e-mail syl.smed@gmail.com

 

Μορφωτικό ίδρυμα χωρίς μόρφωση;

 

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ολόκληρο το κείμενο της καταγγελίας των αποφοίτων του Εργαστηρίου Επιμέλειας Εκδόσεων του ΜΙΕΤ.

Τέλος και στο Εργαστήρι Επιμέλειας Εκδόσεων του ΜΙΕΤ

Το «Μορφωτικό» σβήνεται από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης

 

Φέτος το Εργαστήρι Επιμέλειας Εκδόσεων του ΜΙΕΤ δεν θα γίνει, έπειτα από 18 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας. Το ΜΙΕΤ τελεί υπό μεταβατική διεύθυνση και, σύμφωνα με την ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του, «η Μεταβατική Διευθύντρια κ. Λούβη δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις που θα δεσμεύουν το Ίδρυμα για τα επόμενα δύο χρόνια»!

Το Εργαστήρι του ΜΙΕΤ για επιμελητές εκδόσεων είναι μοναδικό στο είδος του: Γίνεται με σκληρές εξετάσεις και χωρίς δίδακτρα, δηλαδή αξιοκρατικά και δωρεάν. Απαιτεί τη δέσμευση της παρακολούθησής του δύο φορές την εβδομάδα επί δύο χρόνια. Ως απόφοιτοί του μάθαμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους επαγγελματίες της παραγωγής του βιβλίου (εκδότες, στοιχειοθέτες, τυπογράφους, βιβλιοδέτες) και διδαχθήκαμε την επιμέλεια του βιβλίου ως πράξη φροντίδας και συνεργασίας.

Το Εργαστήρι στηριζόταν ως τώρα στις δύο διδάσκουσες, την Αντιγόνη Φιλιπποπούλου και την Κωστούλα Σκλαβενίτη, υπεύθυνες εκδόσεων του ΜΙΕΤ, και λειτουργούσε χάρη στην ανιδιοτελή αφοσίωσή τους. Ήταν μια όαση για την κατάρτιση όσων το παρακολουθήσαμε, είτε ασχοληθήκαμε επαγγελματικά με την επιμέλεια εκδόσεων είτε όχι. Η μαθητεία σε αυτό ήταν μια μαθητεία αριστείας. Από τις τάξεις μας εφοδιάστηκαν πολλαπλώς διάφοροι εκδοτικοί οίκοι και η αποφοίτησή μας από αυτό αποτελούσε εγγύηση για την ποιότητά μας ως επαγγελματιών. Σταματώντας, αφήνει χωρίς αντιπρόταση το χώρο της εκπαίδευσής μας, προς όφελος μιας σεμιναριακής, επί πληρωμή και χωρίς άλλα κριτήρια, κατάρτισης διορθωτών.

Η παύση του είναι μέρος της συρρίκνωσης του Εκδοτικού Τμήματος του Ιδρύματος. Η πλούσια και μακρόχρονη δραστηριότητά του αποδεικνύεται από την αδιαμφισβήτητη ποιότητα των πλέον των 500 εκδόσεών του, οι οποίες καλύπτουν «κυρίως διδακτικές ανάγκες των πανεπιστημίων, αλλά και ευρύτερα βιβλιογραφικά κενά», καθώς και «έργα που, λόγω κόστους ή άλλων ειδικών αναγκών, δεν είναι δυνατόν να τα αναλάβουν οι εμπορικοί εκδοτικοί οίκοι», όπως πληροφορεί η ιστοσελίδα του. Οι εκδόσεις του ΜΙΕΤ αποτελούν πρότυπο για την εγχώρια εκδοτική παραγωγή. Με την απαξίωσή τους χάνεται ένας ολόκληρος τρόπος δουλειάς και φροντίδας του βιβλίου.

Η κατά πολλούς προσχηματική οικονομική εξυγίανση του ΜΙΕΤ στοχεύει ακριβώς στη συνολική υποβάθμιση του έργου του. Πλήττεται αφενός ο μορφωτικός χαρακτήρας ενός Ιδρύματος που καλλιεργεί ελεύθερους ανθρώπους και ολοκληρωμένους επαγγελματίες, προς όφελος όσων προωθούν την πειθήνια, ανειδίκευτη και ελαστική εργασία, και αφετέρου η εκδοτική πολιτική του, που προάγει το βιβλίο ως κοινωνικό αγαθό, σε αντίθεση με τις εμπορευματικές επιταγές του κεφαλαίου.

Τα πνευματικά δικαιώματα των μεταφραστών (1)

 

 Τέσσερα ζητήματα από την καθημερινή εμπειρία των μεταφραστών στον εκδοτικό χώρο

Μέρος 1ο: Αμοιβές

 Η νομοθεσία…

«Εν αρχή» είναι ο νόμος και οι διεθνείς συμβάσεις που έχει κυρώσει η Ελλάδα. Στην Ελλάδα ισχύει ο Ν. 2121/1993 αλλά δυστυχώς ελάχιστοι από τους ενδιαφερόμενους τον γνωρίζουν και αρκετοί σκόπιμα τον αγνοούν. Επίσης ισχύει η Σύμβαση της Βέρνης (1886), όπως τροποποιήθηκε επανειλημμένως, ως και την τελευταία αναθεώρησή της το 1996 (βλ. http://www.wipo.int/portal/en/index.html).

Στον Ν. 2121/1993 ορίζεται το «έργο» (εδώ περιλαμβάνονται και οι μεταφράσεις), ο «δημιουργός» (περιλαμβάνονται οι μεταφραστές, καθώς και οι συγγραφείς) και τα δικαιώματά τους, οι τρόποι εκμετάλλευσης των έργων, οι αμοιβές και πολλά άλλα.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτή ο δημιουργός πνευματικού έργου έχει (α) ηθικό δικαίωμα και (β) περιουσιακό δικαίωμα.

(α) Το ηθικό δικαίωμα είναι αμεταβίβαστο, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μόνο ο ίδιος ο δημιουργός μπορεί να υπογράφει για και να ορίζει το έργο του.

(β) Το περιουσιακό δικαίωμα είναι το δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσης του έργου το οποίο μπορεί να εκχωρηθεί σε άλλο πρόσωπο για συγκεκριμένο σκοπό με γραπτή σύμβαση.

  

… και η εφαρμογή της

Σύμφωνα με την πρακτική στην Ελλάδα συνήθως ο εκδότης προτείνει ένα συμφωνητικό και ζητάει από το μεταφραστή να υπογράψει. Τα περισσότερα συμφωνητικά μεταξύ μεταφραστών και εκδοτών ανήκουν σε δύο κατηγορίες:

(α) Στην πρώτη κατηγορία συμφωνητικών ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ο Ν. 2121/1993 και ΔΕΝ εφαρμόζονται οι πιο βασικές και ρητές διατάξεις του.

(β) Στη δεύτερη κατηγορία οι διατάξεις του νόμου περιγράφονται ΕΙΚΟΝΙΚΑ στα συμφωνητικά, ενώ τα περισσότερα άρθρα του συμφωνητικού επιχειρούν να παρακάμψουν τη νομοθεσία και να αφαιρέσουν κάθε δικαίωμα που δίνει ο Ν. 2121/93 στους μεταφραστές.

 

Αμοιβές: Τι ισχύει…

Ο Ν. 2121/93 είναι κατηγορηματικός: η μετάφραση αμείβεται ως πνευματική δημιουργία, με ποσοστά επί της λιανικής τιμής του βιβλίου. Δεν προβλέπεται εφάπαξ αμοιβή ούτε εξαρτημένη σχέση μισθωτού, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, σαφώς ορισμένες από τα αντίστοιχα άρθρα.

 

… και τι γίνεται στην πράξη

(α) Στα συμφωνητικά που αγνοούν εντελώς το νόμο υπάρχει μια εφάπαξ αμοιβή για τη μετάφραση και άλλες διατάξεις που μοιάζουν σαν να «αγοράζει» ο εκδότης τη μετάφραση και ο μεταφραστής να την «πουλάει», σαν να πρόκειται για πωλητήριο ή ενοικιαστήριο.

(β) Στα συμφωνητικά που τυπικά θέλουν να προσαρμόζονται στο νόμο περιλαμβάνεται ένα υποτυπώδες ποσοστό επί των πωλήσεων (από 0,01 έως 0,1%) και προκαταβολή η οποία καλύπτει την αμοιβή του μεταφραστή.

Πολυτεχνείο 2021

 

Ο ΣΜΕΔ καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν στην πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Λόγω ημέρας, το ανοιχτό ΔΣ δεν θα πραγματοποιηθεί και τα γραφεία μας θα παραμείνουν κλειστά. 

 

 

Ψήφισμα αλληλεγγύης σε διωκόμενους συνδικαλιστές

 

Να αποσυρθούν οι αγωγές του δημάρχου Αλίμου σε βάρος συνδικαλιστών

Όχι στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης

 

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καταδικάζει την απαράδεκτη απόφαση του δημάρχου Αλίμου Ανδρέα Κονδύλη να κινηθεί δικαστικά εναντίον του Γιώργου Χαρίση, εργαζόμενου του Δήμου Καισαριανής και μέλους του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, και της Αναστασίας Παπαχρίστου, μέλους του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Αλίμου, ασκώντας τους αγωγή και ζητώντας τους από 30.000€, ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση, επειδή: ο μεν συνάδελφος Γιώργος Χαρίσης, εξέφρασε μαζί με άλλες 18 ομοσπονδίες και σωματεία, του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, την αλληλεγγύη του στη συναδέλφισσα Αναστασία Παπαχρίστου και αναδημοσίευσε τις αποφάσεις των σωματείων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η δε Αναστασία επειδή άσκησε τα συνδικαλιστικά της δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως όφειλε, ως εκπρόσωπος των εργαζομένων.

 

Οι αγωγές εκδικάζονται στις 18 Νοεμβρίου για την Αναστασία Παπαχρίστου και στις 25 Νοεμβρίου για το Γιώργο Χαρίση.

 

Αμέσως μετά, στις 17 Δεκέμβρη, εκδικάζονται και οι αγωγές που άσκησε ο ίδιος δήμαρχος σε βάρος της Κατερίνας Γιαννούλια, μέλους του ΔΣ της ΠΟΓΕΔΥ, των Βασίλη Γκιτάκου και Μάριου Κατσουρού, μελών του ΓΣ της ΠΟΕ-ΟΤΑ, και του Γιάννη Καπράλου, τέως προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Αλίμου, γιατί οι παραπάνω συνάδελφοι, με δεκάδες άλλους εργαζομένους, συμμετείχαν σε παράσταση διαμαρτυρίας κατά τη συνεδρίαση της ΕΕ του δήμου Αλίμου, στην οποία ο δήμαρχος ήθελε να εκμαιεύσει απόφαση, για να παραπέμψει στο πειθαρχικό, με το ερώτημα της απόλυσης, την τότε αντιπρόεδρο του συλλόγου εργαζομένων Δήμητρα Δημητρίου, η οποία είχε ενοχλήσει ιδιαίτερα το δήμαρχο, για τη συνδικαλιστική της δράση! Στην ποινική δίωξη που της ασκήθηκε από το δήμαρχο Αλίμου, η συναδέλφισσα Δημητρίου αθωώθηκε.

 

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών δηλώνει την αντίθεσή του στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και καλεί τον δήμαρχο Αλίμου να αποσύρει τις αγωγές σε βάρος των συναδέλφων, οι οποίοι έπραξαν το αυτονόητο, εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους συναδέλφους και άσκησαν δημόσια κριτική στο δήμαρχο για την πολιτική που εφαρμόζει, γεγονός που αποτελεί στοιχειώδες συνταγματικό, δημοκρατικό και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά τους.

 

Είναι απαράδεκτο η συνδικαλιστική και πολιτική αντιπαράθεση να μεταφέρονται στις δικαστικές αίθουσες και να προσλαμβάνουν προσωπικό χαρακτήρα, με στόχο την τρομοκράτηση των εργαζομένων και τη φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής των εργαζομένων.

 

Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, ενόψει και των αγωγών που εκδικάζονται στις 18 και 25/11/2021 και 17/12/2021, καλεί όλους τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και να μην επιτρέψουν την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, ορθώνοντας τείχος προστασίας απέναντι στις επιδιώξεις της κυβέρνησης που με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη ποινικοποιεί τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τις αντιδράσεις των εργαζομένων στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της.

 

 

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΜΕΔ

 

 

Γιατί οι μεταφραστές πρέπει να αναγράφονται στα εξώφυλλα

Κρυμμένος από τη θέα... ένας καλλιγράφος με μια πρώιμη κινεζική μετάφραση του Ρόμπερτ Μπερνς. (Φωτ.: Ντέιβιντ Τσέσκιν/Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου/Πενσιλβάνια)

 

Αναδημοσιεύουμε μεταφρασμένο το άρθρο της Τζένιφερ Κροφτ με τον παραπάνω τίτλο, άρθρο που δημοσιεύθηκε στον Guardian, στις 10 Σεπτεμβρίου 2021, και το οποίο προκάλεσε πολλές συζητήσεις στον αγγλόφωνο κυρίως εκδοτικό χώρο. Η αναταραχή αυτή φαίνεται μάλιστα να φέρνει αποτελέσματα. Όσο κι αν στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά (η αναγραφή του ονόματος των μεταφραστών είναι σχετικά συχνότερη), παραμένουν πολλά προβλήματα σε σχέση με την ηθική, και όχι μόνο, αναγνώριση του έργου τους - με πρώτο και καλύτερο το ζήτημα των (σχεδόν πάντα απλήρωτων) πνευματικών δικαιωμάτων, στο οποίο επίσης αναφέρεται η Κροφτ. Της δίνουμε λοιπόν τον λόγο:  

Γιατί οι μεταφραστές πρέπει να αναγράφονται στα εξώφυλλα

Οι εκδότες αποφεύγουν να αναδεικνύουν τους ανθρώπους που επιλέγουν κάθε λέξη των βιβλίων τα οποία προσφέρουν στους Άγγλους αναγνώστες. Αυτή η έλλειψη διαφάνειας είναι άστοχη και άδικη.

«Οι μεταφραστές είναι σαν τους νίντζα. Αν τους αντιληφθείς, δεν είναι καλοί». Μια φράση που αποδίδεται στον ισραηλινό συγγραφέα Έτγκαρ Κέρετ και έχει εξαπλωθεί με τα μιμίδια· και σε ποιον δεν αρέσει μια μεστή αναφορά στους νίντζα; Ωστόσο, αυτή η ιδέα –ότι ένας μεταφραστής λογοτεχνίας μπορεί να κάνει, ανά πάσα στιγμή, μια αιφνιδιαστική επίθεση και ότι κάθε στιγμή εξαπατάμε τον αναγνώστη στο πλαίσιο μιας περίτεχνης ιδιοτελούς συνωμοσίας– είναι από τις πιο τοξικές στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Η πραγματικότητα της διεθνούς κυκλοφορίας κειμένων είναι ότι, ανάλογα με το εκάστοτε πλαίσιο εμφάνισής τους, εναπόκειται στους μεταφραστές να επιλέξουν κάθε λέξη που αυτά θα περιέχουν. Όταν διαβάζετε στα αγγλικά τους Πλάνητες της νομπελίστριας Όλγκα Τοκάρτσουκ, οι λέξεις είναι όλες δικές μου. Οι μεταφραστές δεν είναι νίντζα, αλλά οι λέξεις είναι ανθρώπινες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μοναδικές και δεν έχουν άμεσα ισοδύναμα. Για παράδειγμα: Το «δροσερό» δεν είναι πανομοιότυπο με το «κρύο», αν και είναι παρόμοιο. Το «παγωμένο» έχει άλλες συνδηλώσεις, άλλες χρήσεις· το ίδιο και το «παγερό». Η επιλογή μιας από αυτές τις εναλλακτικές δεν έχει από μόνη της νόημα· πρέπει να σταθμιστεί στην ισορροπία της πρότασης, της παραγράφου, του συνόλου και ο μεταφραστής είναι αυτός που ευθύνεται, από την αρχή ως το τέλος, για την οικοδόμηση μιας ανθηρής λεξιλογικής κοινότητας που είναι ταυτόχρονα αυτοτελής αλλά και βαθιά συνδεδεμένη με το πρότυπό της.

Από τότε που άρχισα το μεταπτυχιακό μου στη λογοτεχνική μετάφραση στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα πριν από ακριβώς 20 χρόνια, υπήρξαν πολλές θετικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο πληρώνονται και γίνονται αντιληπτοί οι μεταφραστές. Πάρτε το Διεθνές Βραβείο Μπούκερ, το οποίο από το 2016 μοιράζει γενναιόδωρα το ποσό των 50.000 λιρών στον συγγραφέα και τον μεταφραστή, αναγνωρίζοντας έτσι πραγματικά το έργο σαν μια θεμελιωδώς συνεργατική οντότητα που, όπως ένα παιδί, χρειάζεται δύο γονείς για να υπάρξει.

Παρά τη συγκεκριμένη εξαιρετική πρόοδο, υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Αρκετά συχνά οι μεταφραστές δεν παίρνουν δικαιώματα –εγώ δεν πήρα στις ΗΠΑ για τους Πλάνητες– και ένας αναπάντεχα μεγάλος αριθμός εκδοτών δεν αναφέρει τους μεταφραστές στα εξώφυλλα των βιβλίων τους. Εκεί μπαίνει πάντα το όνομα του συγγραφέα· εκεί θα βρείτε και τον τίτλο. Πολύς κόσμος τείνει να εκπλήσσεται όταν μιλάω γι’ αυτό, ρίξτε όμως μια δεύτερη ματιά στο Διεθνές Βραβείο Μπούκερ και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Από το 2016 που ξεκίνησε το ξανασχεδιασμένο βραβείο κανένα από τα έξι βραβευμένα μυθιστορήματα δεν εμφανίζει το όνομα του μεταφραστή στο εξώφυλλο. Ο οίκος Granta δεν ανέφερε τη Ντέμπορα Σμιθ· ο Jonathan Cape δεν ανέφερε τη Τζέσικα Κόεν· ο Fitzcarraldo δεν ανέφερε εμένα· ο Sandstone Press δεν ανέφερε τη Μέριλιν Μπουθ· ο Faber & Faber δεν ανέφερε τη Μισέλ Χάτσισον. Στο εξώφυλλο του Τη νύχτα, όλα τα αίματα είναι μαύρα του Νταβίντ Ντιόπ, νικητή για το 2021 από τον Pushkin Press, δεν αναγράφεται η Άννα Μοσχοβάκη, ενώ περιλαμβάνονται αποσπάσματα από τρεις επώνυμες πηγές. Τέσσερα ονόματα, με άλλα λόγια, στο εξώφυλλο ενός βιβλίου του οποίου κάθε λέξη έγραψε η Μοσχοβάκη. Αλλά το όνομά της θα ήταν υπερβολή.

Βασική παραδοχή πολλών εκδοτών φαίνεται να είναι ότι οι αναγνώστες δεν εμπιστεύονται τους μεταφραστές και δεν θα αγοράσουν ένα βιβλίο αν αντιληφθούν ότι είναι μετάφραση [* Σ.τ.Μ.: Το κείμενο μιλά κατά βάση για την αγγλόφωνη αγορά – στην Ελλάδα, δεν ισχύουν τα ίδια στάνταρ]. Ωστόσο, μήπως δεν είναι ακριβώς αυτό το τέχνασμα που θρέφει τη δυσπιστία και όχι η ίδια η μετάφραση; Αυτό που ενθαρρύνει έναν αναγνώστη να διαλέξει ένα άγνωστο βιβλίο είναι η συναρπαστική αίσθηση ότι ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα ενδιαφέρον ταξίδι με έναν εξειδικευμένο ξεναγό. Αν πρόκειται για μετάφραση παίρνει δύο οδηγούς στην τιμή του ενός, μια εκπληκτική –«εκπληκτική», «υπέροχη», «φανταστική», «θαυμάσια»– ευκαιρία.

Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα περισσότερη διαφάνεια σε κάθε επίπεδο λογοτεχνικής παραγωγής· η περίπτωση των μεταφραστών είναι ένα τέτοιο παράδειγμα – αν και θεωρώ πως χρήζει πιο άμεσης αντιμετώπισης σε σχέση με τα υπόλοιπα. Οι μεταφραστές δεν είναι νίντζα. Εμείς έχουμε τον τρόπο που θα ειπωθεί μια ιστορία· εμείς δημιουργούμε και διατηρούμε το ύφος του μεταφερμένου σε άλλη γλώσσα βιβλίου. Γενικά είμαστε οι πιο αξιόπιστοι υπερασπιστές των βιβλίων μας και τα φροντίζουμε καλύτερα απ’ τον καθένα. Δεν γίνεται λοιπόν τα εξώφυλλα να συνεχίζουν να κρύβουν το ποιοι είμαστε. Δεν γίνονται έτσι οι δουλειές, δεν μπορούν να μας αφαιρούν την ευθύνη των επιλογών μας και, με την εσκεμμένη συσκότιση που δημιουργεί, η πρακτική αυτή δείχνει ασέβεια όχι μόνο προς εμάς αλλά και προς τους αναγνώστες.

 

 

Σύγκληση Γενικής Συνέλευσης για το Σάββατο 23 Οκτωβρίου

 

Το Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021, στις 6.30 μ.μ., συγκαλείται η πρώτη Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΜΕΔ για το έτος 2021, στα γραφεία του Συλλόγου (Μαυρικίου 8 & Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων). Υπενθυμίζουμε ότι η συνέλευση, ως δεύτερη επαναληπτική, θα διεξαχθεί με απαρτία των παρευρισκομένων μελών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον νόμο. Θα τηρηθούν όλα τα απαραίτητα λόγω ασφαλείας μέτρα. 

 Θέματα της Ημερήσιας Διάταξης: 

1. Εκστρατεία για τα πνευματικά δικαιώματα των μεταφραστών.
2. Ασφαλιστικό: εξελίξεις και ζητήματα.
3. Διοργάνωση σεμιναρίων.
4. Εκτύπωση Ημερολογίου για το 2022.
5. Συλλογική έκδοση με μεταφράσεις τραγουδιών.
6. Άλλα τρέχοντα ζητήματα. 

 Το ΔΣ

 

Σουαρέ για την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου

 

Φίλοι και φίλες, μεταφράστριες και μεταφραστές, επιμελήτριες και επιμελητές, διορθωτές και διορθώτριες,

Έχοντας επιβιώσει (οριακά) από τον Χειμώνα των Εγκλεισμών, οργανώνουμε το Σάββατο 26 Ιούνη ένα Μετακαραντίνιο Σουαρέ για την οικονομική ενίσχυση του Συλλόγου στο Κηπάκι της Τσαμαδού 15 (Στέκι Μεταναστών) στα Εξάρχεια. 

Για ποτάκι και τσιμπηματάκι, μουσική και σοσιαλάιζινγκ, κουτσομπολιά του σιναφιού και προσδοκίες για το μέλλον, σας περιμένουμε
από τις 8.00 μμ.

 

 

Γενική απεργία!

Το αντεργατικό – αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν θα περάσει!!

Πάρτε πίσω τις αντεργατικές ρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν την περίοδο της πανδημίας.

Κάτω οι απαγορεύσεις και η τρομοκρατία απέναντι στους εργαζόμενους και την κοινωνία!

Τα εργατικά συμφέροντα βάζουμε μπροστά
ενάντια σε νόμους και αφεντικά!

 Όλες και όλοι στην απεργία! 

 

Φανφάρες και επιστροφές

 

Καθώς ξεκινάει η περίοδος κατάθεσης των φορολογικών δηλώσεων, μια απροσδόκητη αίσθηση ικανοποίησης δημιουργήθηκε σε πολλές συναδέλφισσες και συναδέλφους. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την κυβέρνηση και τα μιντιακά της φερέφωνα, που μάλλον πιστεύουν (ίσως δικαιολογημένα) ότι η μνήμη μας είναι αντίστοιχη ενός χρυσόψαρου. Θεωρούν ότι όπως τα συμπαθή ζωντανά έτσι κι εμείς γυροφέρνουμε στη γυάλα μας και φυτοζωούμε περιμένοντας το ελάχιστο μάννα εξ ουρανού για να χαρούμε στην απομόνωσή μας. Με πηχυαίους τίτλους μάς ανακοινώθηκε λοιπόν ότι φέτος οι «μπλοκάκηδες» θα λάβουν μεγαλύτερη επιστροφή φόρου, επειδή για τα πρώτα 10.000 ευρώ εισοδήματος θα ισχύσει εκ των υστέρων φορολογικός συντελεστής 9% αντί του 20% που ίσχυε ως τώρα. Ουδέν καλό αμιγές κακού, βέβαια, γιατί στη συνέχεια μαθαίνουμε ότι ο φορολογικός συντελεστής για τα επόμενα 10.000 ευρώ θα ανέβει στο 22% από το 20% που ίσχυε ως τώρα. Κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις, διδάγματα είναι αυτά για τους ελεύθερους επαγγελματίες που βγάζουν πολλά, θα πουν μερικοί καλοθελητές. Θα απαντήσουμε εμείς, ποια είναι αυτά τα πολλά; Πολλά σε σχέση με τους μισθωτούς που σφίγγουν τα δόντια με 400 ευρώ τον μήνα; Πολλά σε σχέση με το επίδομα ανεργίας που ποτέ δεν θα δουν οι μπλοκάκηδες, αν τύχει να μην έχουν δουλειά, παρόλο που μπορεί να έχουν πίσω τους χρόνια συνεχούς εργασίας; Πολλά παρά την αυτασφάλιση που αναγκάζονται να πληρώνουν, ένα έξοδο που τους έχει αναγκαστικά μετακυληθεί και ροκανίζει ήδη το 25% σχεδόν του εισοδήματος; 

Να μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια το αφορολόγητο ήταν ο κανόνας για τα εισοδήματα έως 10.000 ευρώ. Γιατί μπλοκάκι με μικτά εισοδήματα 10.000 ευρώ δεν είναι βιώσιμο, από τη στιγμή που 40% των εισοδημάτων πληρώνονται για φόρους, τέλος επιτηδεύματος (ένα ακόμα πρόσφατο βάρος που τα χρυσόψαρα γρήγορα συνήθισαν) και ασφαλιστικές εισφορές.

Οι μπλοκάκηδες με μικτό εισόδημα 10.000 ευρώ δεν είναι επιχειρηματίες, δεν είναι συνεργάτες, δεν είναι αφεντικά. Είναι εργαζόμενοι στην επισφάλεια, συχνά με ένα βιογραφικό γεμάτο πτυχία, που αγωνίζονται να ζήσουν από αυτό που κόπιασαν να μάθουν. Δεν θα έπρεπε να δίνουν ούτε ευρώ για φόρους. Δεν έχουμε ανάγκη τις φανφάρες σας ούτε τις «ευνοϊκές» ρυθμίσεις σας με τις χίλιες, όχι και τόσο κρυμμένες, παγίδες.