Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Κάλεσμα για τη δεύτερη συνάντηση εργαζομένων με μπλοκάκι [Παρασκευή 2/11, 8 μ.μ.]


Μετά από κάλεσμα του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19/10 η πρώτη διακλαδική συνάντηση εργαζομένων με μπλοκάκι. Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, μεταφραστές, επιμελητές κάναμε ένα πρώτο βήμα επικοινωνίας και ανταλλαγής εμπειριών. Όπως είχαμε αναφέρει και στο πρώτο μας κάλεσμα, αλλά και όπως έγινε σαφές από την πρώτη αυτή συνάντηση, η πραγματικότητα της εργασιακής μας συνθήκης συνοψίζεται στα εξής:

Εδώ και πολλά χρόνια έχει θεσμοθετηθεί από το κράτος ένας τύπος εργαζομένου, ο επονομαζόμενος «μπλοκάκιας», χωρίς κανένα δικαίωμα αλλά με επιτακτικές και συνεχώς αυξανόμενες υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος και τους εργοδότες. Έχει διαμορφωθεί έτσι ένα ευρύ εργατικό στρώμα ειδικευμένων και ανειδίκευτων εργαζομένων, σε διάφορους κλάδους επαγγελμάτων (δημοσιογράφοι, καθαριστές, τεχνικοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία, καλλιτέχνες, πωλητές, μεταφραστές, επιμελητές κ.ο.κ.), οι οποίοι αντιμετωπίζονται από το κράτος ως επιχειρηματίες και από τους εργοδότες ως σκλάβοι.

Είναι επιτακτικό, λοιπόν, να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι, κι όχι το κράτος ή οι εργοδότες, ποιοι είμαστε: Δεν είμαστε ούτε επιχειρηματίες ούτε εργοδότες. Δεν εκμεταλλευόμαστε την εργασία κανενός. Δεν είμαστε «αφεντικά του εαυτού μας». Είμαστε εργαζόμενοι με μπλοκάκι.

Η επισφαλής μας θέση (χαμηλοί μισθοί/αμοιβές, υψηλή φορολογία/αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας, κατακερματισμός, κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης/«παύσης της συνεργασίας» κ.λπ.), σε συνδυασμό με το κοινωνικό γόητρο που υποτίθεται ότι παρέχει η λεγόμενη «αυτοαπασχόληση» (η «καρδιά της μεσαίας τάξης», σύμφωνα με τους «ειδικούς»), έχει καθορίσει μέχρι τώρα την αδυναμία μας να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους εργασίας και, ει δυνατόν, να ακυρώσουμε την ίδια την ύπαρξη του εργαζόμενου («εσωτερικού» ή «εξωτερικού») με μπλοκάκι.

Είναι επιτακτικό, λοιπόν, να συλλογικοποιήσουμε τις επιθυμίες και τη δράση μας ενάντια στον γενικευμένο κατακερματισμό.

Βασικό χαρακτηριστικό της εργασιακής μας συνθήκης είναι ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα έναντι των εργοδοτών. Την ίδια στιγμή, πρέπει να καταβάλλουμε υπέρογκες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και μεγάλα ποσά για μια σειρά άμεσων και έμμεσων φόρων. Η εποχή των Μνημονίων έβαλε κι εμάς στο στόχαστρο, όπως και όλους τους υπόλοιπους εργαζομένους, επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων, το τέλος επιτηδεύματος, την εισφορά αλληλεγγύης και τη μείωση του αφορολόγητου, με αποτέλεσμα την εξώθησή μας στην ανεργία, την ανασφάλεια, τη «μαύρη» εργασία, την αποδοχή κατάπτυστων εργασιακών όρων και συνθηκών, το φέσωμά μας από τους εργοδότες και την υπερδιόγκωση των οφειλών μας στα ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Η νέα σειρά μέτρων διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος επιδεινώνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο: αύξηση της φορολόγησης, με επιβολή ενιαίου συντελεστή, και πιθανή αύξηση της παρακράτησης φόρου, κατάργηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ (με διατήρησή του για όσους δουλεύουν σε έναν μόνο εργοδότη), πιθανή επιβολή νέου χαρατσιού κ.ο.κ. Όποιο κι αν είναι το πόρισμα των εκπροσώπων του κεφαλαίου, ο στόχος είναι ο ίδιος: ακόμα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, ακόμα μεγαλύτερη πειθάρχηση στις προσταγές εργοδοτών και κράτους, ακόμα μεγαλύτερος κατακερματισμός των εργαζομένων με μπλοκάκι σύμφωνα με τους διαχωρισμούς που το ίδιο το κράτος θα ορίσει.

Είναι επιτακτικό, λοιπόν, να αγωνιστούμε μαζί με τους υπόλοιπους εργαζομένους ενάντια στην εντεινόμενη λεηλασία της ζωής μας. Να δράσουμε άμεσα και αποτελεσματικά ενάντια στα νέα μέτρα. Να αρνηθούμε συλλογικά την επιβολή μιας φορολόγησης που θα οδηγήσει τους περισσότερους συναδέλφους στην ανεργία και τη «μαύρη» εργασία. Να αρνηθούμε συλλογικά το δυσβάσταχτο βάρος της αυτασφάλισης.

Όσοι βρεθήκαμε σε αυτή την πρώτη διακλαδική συνάντηση θεωρούμε ότι η επίθεση που δεχόμαστε ως εργαζόμενοι με μπλοκάκι δεν πρέπει να μείνει κι αυτή τη φορά αναπάντητη. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε για μια ακόμα φορά να λαμβάνονται ερήμην μας αποφάσεις που θα μας οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη εξαθλίωση. Είμαστε ήδη πίσω από τα γεγονότα. Το απειλητικό ρεύμα μίσους και φόβου στην κοινωνία, ένα ρεύμα που βάζει την εργατική τάξη και τα πραγματικά υλικά της συμφέροντα στο περιθώριο, δεν πρέπει να γίνει καθεστώς. Η ρήξη και η ανατροπή θα συμβεί πρώτα στην κοινωνία, όταν διαλύσουμε το προπέτασμα ότι εργοδότες και εργαζόμενοι είναι «ίσα κι όμοια», όταν προσπαθήσουμε συντονισμένα, οργανωμένα και με πείσμα να διαμορφώσουμε καλύτερους όρους για την επιβίωσή μας, κόντρα στη γενικευμένη μαυρίλα της μνημονιακής εποχής. Ας παλέψουμε έχοντας συνείδηση της ταξικής μας θέσης.

Σας καλούμε στη δεύτερη ανοιχτή διακλαδική συνάντηση
την Παρασκευή 2/11, 8 μ.μ.,
στα γραφεία της οδού Λόντου 6, Εξάρχεια, 2ος όροφος

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Σύγκληση Γενικής Συνέλευσης για την Κυριακή 21 Οκτωβρίου

Την Κυριακή 21 Οκτωβρίου, στις 5:30 μ.μ., συγκαλείται Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΜΕΔ, στα γραφεία του Συλλόγου (Μαυρικίου 8 και Μαυρομιχάλη, Νεάπολη Εξαρχείων). Υπενθυμίζουμε ότι η Συνέλευση, ως δεύτερη επαναληπτική, θα πραγματοποιηθεί με απαρτία των παρευρισκομένων μελών, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον νόμο.

Θέματα Ημερήσιας Διάταξης

* Απολογισμός δράσεων
* Ομάδες εργασίας, συναντήσεις για την επιμέλεια
* Προγραμματισμός κινητοποιήσεων για το επόμενο διάστημα (με αφορμή τις εξαγγελίες των νέων μέτρων)
* Ενημέρωση για εργασιακά-επαγγελματικά θέματα
* Άλλα τρέχοντα ζητήματα.

Το ΔΣ

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Κάλεσμα του ΣΜΕΔ προς τους εργαζόμενους με μπλοκάκι

«Οργανώσου ή πέθανε από την πείνα»: Πορεία ανέργων στο Λονδίνο, 1930 (Πηγή: Guardian)

Εδώ και πολλά χρόνια έχει θεσμοθετηθεί από το κράτος ένας τύπος εργαζομένου χωρίς κανένα δικαίωμα αλλά με επιτακτικές και συνεχώς αυξανόμενες υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος και τους εργοδότες. Έχει διαμορφωθεί έτσι ένα ευρύ εργατικό στρώμα ειδικευμένων και ανειδίκευτων εργαζομένων, σε διάφορους κλάδους επαγγελμάτων (δημοσιογράφοι, καθαριστές, τεχνικοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία, καλλιτέχνες, πωλητές, μεταφραστές, επιμελητές κ.ο.κ.), οι οποίοι αντιμετωπίζονται από το κράτος ως επιχειρηματίες και από τους εργοδότες ως σκλάβοι. Μιλάμε, φυσικά, για όλους εμάς, τους κοινώς αποκαλούμενους «μπλοκάκηδες».

Βασικό χαρακτηριστικό της εργασιακής μας συνθήκης είναι ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα έναντι των εργοδοτών. Την ίδια στιγμή, πρέπει να καταβάλλουμε υπέρογκες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και μεγάλα ποσά για μια σειρά άμεσων και έμμεσων φόρων. Η εποχή των Μνημονίων έβαλε κι εμάς στο στόχαστρο, όπως και όλους τους υπόλοιπους εργαζομένους, επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων, το τέλος επιτηδεύματος, την εισφορά αλληλεγγύης και τη μείωση του αφορολόγητου, με αποτέλεσμα την εξώθησή μας στην ανεργία, την ανασφάλεια, τη «μαύρη» εργασία, την αποδοχή κατάπτυστων εργασιακών όρων και συνθηκών, το φέσωμά μας από τους εργοδότες και την υπερδιόγκωση των οφειλών μας στα ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Η νέα σειρά μέτρων διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος επιδεινώνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Οι φήμες τρομοκρατίας δίνουν και παίρνουν: αύξηση της φορολόγησης ακόμα και στο 35% (ενιαίος συντελεστής) και αύξηση της παρακράτησης φόρου στο 25%, κατάργηση του αφορολόγητου, διατήρηση του αφορολόγητου των 5.000 ευρώ για όσους δουλεύουν σε έναν μόνο εργοδότη, επιβολή χαρατσιού 1.000 ευρώ για όλους, κλιμακωτή φορολόγηση ανάλογα με το εισόδημα κ.ο.κ. Όποιο κι αν είναι το πόρισμα των εκπροσώπων του κεφαλαίου, ο στόχος είναι ο ίδιος: ακόμα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης, ακόμα μεγαλύτερη πειθάρχηση στις προσταγές εργοδοτών και κράτους, ακόμα μεγαλύτερος κατακερματισμός των εργαζομένων με μπλοκάκι σύμφωνα με τους διαχωρισμούς που το ίδιο το κράτος θα ορίσει.

Η επισφαλής μας θέση (χαμηλοί μισθοί/αμοιβές, υψηλή φορολογία/αυτασφάλιση, αδυναμία απεργίας, κατακερματισμός, κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απόλυσης/«παύσης της συνεργασίας» κ.λπ.), σε συνδυασμό με το κοινωνικό γόητρο που υποτίθεται ότι παρέχει η λεγόμενη «αυτοαπασχόληση» (η «καρδιά της μεσαίας τάξης», σύμφωνα με τους «ειδικούς»), έχει καθορίσει μέχρι τώρα την αδυναμία μας να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους εργασίας και, ει δυνατόν, να ακυρώσουμε την ίδια την ύπαρξη του εργαζόμενου («εσωτερικού» ή «εξωτερικού») με μπλοκάκι.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, τα πράγματα πλέον είναι οριακά. Είναι καιρός να γίνει αισθητή η παρουσία μας και να οργανωθούμε με αξιώσεις απέναντι σε αυτή την πολιτική, έχοντας ως στόχο την ανατροπή της. Το απειλητικό ρεύμα μίσους και φόβου στην κοινωνία, ένα ρεύμα που βάζει την εργατική τάξη και τα πραγματικά υλικά της συμφέροντα στο περιθώριο, δεν πρέπει να γίνει καθεστώς. Οφείλουμε να δούμε την κατάσταση ως έχει και να βάλουμε ένα συγκεκριμένο στόχο, για να επιτύχουμε αυτή τη φορά, και όχι να επιδείξουμε απλώς την ηττοπαθή δυσαρέσκειά μας. Το κοινωνικό κίνημα μέχρι στιγμής δείχνει να είναι ανεπαρκές απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε. Αυτή τη φορά ας έχουμε ένα μετερίζι. Ας αποδείξουμε ότι υπάρχουμε ως κοινωνική κατηγορία με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως τα ορίζουμε εμείς, όχι το κράτος και οι εργοδότες, και ας οργανώσουμε τον αγώνα μας. Η ρήξη και η ανατροπή θα συμβεί πρώτα στην κοινωνία, διαλύοντας το προπέτασμα ότι εργοδότες και εργαζόμενοι είναι «ίσα κι όμοια», προσπαθώντας συντονισμένα, οργανωμένα και με πείσμα να διαμορφώσουμε καλύτερους όρους για την επιβίωσή μας, κόντρα στη γενικευμένη μαυρίλα της μνημονιακής εποχής. Ας παλέψουμε έχοντας συνείδηση της ταξικής μας θέσης. Αν δεν μας αναγνωρίσουμε εμείς οι ίδιοι και δεν γίνουμε διακριτοί με τους δικούς μας όρους στην κοινωνία, δεν θα αντιληφθούμε ποτέ αυτό που πρέπει να αρνηθούμε. Ας ενωθούμε για να επιτύχουμε έναν απτό στόχο.

Σας καλούμε σε μια πρώτη ανοιχτή διακλαδική συνάντηση
την Παρασκευή 19/10, 8 μ.μ.,
στα γραφεία της οδού Λόντου 6, Εξάρχεια, 2ος όροφος 

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

24ωρη Γενική Απεργία, 18 Οκτωβρίου


Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών καλεί τα μέλη του και όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν μαζικά στα πανεργατικά συλλαλητήρια και τις υπόλοιπες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, σε όλες τις πόλεις της χώρας, στο πλαίσιο της 24ωρης γενικής απεργίας που προκηρύχθηκε για την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου.

Να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στη γενική υποτίμηση της ζωής μας

Έχουμε να κερδίσουμε έναν κόσμο ολόκληρο
 
Προσυγκέντρωση του ΣΜΕΔ για την πανεργατική πορεία στην Αθήνα
Πέμπτη 18/10, 11 π.μ.
Πύλη Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (οδός Πατησίων),
μπροστά στο πανό του Συλλόγου

Το ΔΣ

Σημείωση: Λόγω της γενικής απεργίας την Πέμπτη 18/10, η συνάντηση της ανοιχτής Ομάδας Εργασίας για τις Κατώτατες Αμοιβές μετατίθεται για την Τρίτη 16/10, στις 6:30 μ.μ.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Για τα γεγονότα της γενικής απεργίας στις 26 Σεπτέμβρη


Εν όψει της ψήφισης των νέων μέτρων οικονομικής εξαθλίωσης, κυβέρνηση, αστυνομία και δικαστές προχώρησαν σε μια επίδειξη κατασταλτικής βαρβαρότητας σε βάρος της απεργιακής κινητοποίησης της 26ης Σεπτέμβρη: απαγόρευση συγκεντρώσεων, μαζικές προσαγωγές και προληπτικές συλλήψεις, βίαιη επέμβαση των ΜΑΤ για τη διάλυση της πορείας, απόδοση ανυπόστατων κατηγοριών στους συλληφθέντες και ενεργοποίηση του προπαγανδιστικού μηχανισμού για την ενοχοποίησή τους.

Σε τρεις περιοχές της Αθήνας, υπήρξε απρόκλητη κατασταλτική επίθεση σε ανοιχτές απεργιακές προσυγκεντρώσεις τις οποίες είχαν καλέσει συνελεύσεις γειτονιάς. Στην πλατεία Γαρδένιας, στου Ζωγράφου, η αστυνομία χτύπησε και κυνήγησε τους διαδηλωτές στα γύρω στενά. Πάνω από 20 άτομα οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια, εκ των οποίων 12 συνελήφθησαν, ανάμεσά τους και ανήλικοι μαθητές. Στο Παγκράτι, οι διαδηλωτές περικυκλώθηκαν από αστυνομικές δυνάμεις, ώστε να αποτραπεί η συμμετοχή τους στην απεργιακή πορεία, ενώ για τον ίδιο σκοπό έγιναν προσαγωγές στη Δάφνη. Ακολούθησαν ξυλοδαρμοί και συλλήψεις στο κέντρο της πόλης. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι 22 συλληφθέντες της γενικής απεργίας εμπλουτίστηκαν με τον γνωστό «κουκουλονόμο», μετατρέποντας τη δίωξή τους σε κακουργηματική, εξαιτίας χάρτινων χειρουργικών μασκών που είχαν μαζί τους για να προστατευτούν από τα δακρυγόνα.

Με ένα εντυπωσιακό άλμα, για να καλύψει την απόσταση μεταξύ προληπτικής σύλληψης και προληπτικής καταδίκης, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης καυχήθηκε στη Βουλή ότι «πιάστηκαν κουκουλοφόροι που θα πάρουν το δρόμο τους», δίνοντας απροκάλυπτα εντολές για τον χειρισμό της υπόθεσης. Και για να συμπληρωθεί η εικόνα του ολοκληρωτισμού, δύο μέρες αργότερα, στην ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ. δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες εννέα εκ των συλληφθέντων, οι οποίες αναπαράχθηκαν εκτενώς από τρομολάγνα ΜΜΕ.

Είναι σαφές ότι το «τεκμήριο της αθωότητας» κουρελιάζεται για μια ακόμη φορά από τους θιασώτες της «νομιμότητας», προκειμένου να κατασκευαστούν ένοχοι και να προφυλακιστούν, πράγμα που τελικά δεν συνέβη. Πέρα όμως από αυτό, το γεγονός ότι οι αρχές καμαρώνουν που περιφέρουν στις τηλεοπτικές οθόνες την εικόνα ανθρώπων-ομήρων, με εμφανή πάνω τους τα σημάδια της αστυνομικής κακοποίησης επειδή διανοήθηκαν να διαδηλώσουν, εξυπηρετεί κυρίως την αποστολή ενός μηνύματος εκφοβισμού προς όλους μας: όσοι δεν εγκαταλείπουν τους δρόμους και επιμένουν να αντιστέκονται στην καπιταλιστική επιδρομή θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις ολοένα πιο αυταρχικές όψεις της κρατικής τρομοκρατίας. Την ίδια στιγμή, βέβαια, το καθεστώς παρέχει αφειδώς ασυλία στις χειρότερες μορφές εργασιακής εκμετάλλευσης που ομοιάζουν με συνθήκες δουλείας, στην ωμότητα των σωμάτων ασφαλείας και στην εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών.

Στον καιρό της καπιταλιστικής κρίσης και των Μνημονίων, το μόνο που επιτρέπεται είναι να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στα αφεντικά και να σηκώνουμε το χέρι απέναντι στους πιο αδύναμους. Και αυτό που απαγορεύεται διά ροπάλου είναι να οργανωνόμαστε ταξικά και να αγωνιζόμαστε συλλογικά ενάντια στη λεηλασία της ζωής μας.

Ως Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες της απεργιακής κινητοποίησης, απαιτούμε την παύση κάθε δίωξης εναντίον τους και υπενθυμίζουμε ότι δεν θα σταματήσουμε να ενώνουμε τις δυνάμεις μας με όσους και όσες αγωνίζονται καθημερινά για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς τους και την προώθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, για τη συλλογική απόκρουση της εργοδοτικής επίθεσης και της κρατικής καταστολής.